HISTORIA RÓŻOWEGO SWETRA

    Kiedy Marzena (klik) likwidowała swój Chmurkowy sklep, kupiłam trzy mięciutkie motki w kolorze Piwonii. Wiedziałam, że nie będzie szansy na dokupienie wełny, dlatego zdecydowałam się na dopasowany sweter, który wydziergałam w najmniejszym rozmiarze:

    Sweter założyłam kilka razy. Jego obcisłość bardzo mnie irytowała i nie nosiłam go chętnie. Aż przyszedł sezon, w którym w ogóle sweter nie opuścił szafy. Cóż za marnotrawstwo dla takiej ślicznej wełny! Dlatego sweter poszedł do sprucia. Na szczęście zachowałam każdy skrawek włóczki jaki pozostał po dzierganiu i wiedziałam, że starczy mi materiału na coś większego.

    Długo siedziałam i myślałam nad wzorem, który się nada. Aż w końcu poszłam po rozum do głowy i zdecydowałam się na najprostszy wzór, w którym główną rolę będzie grać piwoniowy kolor i nic nie będzie odciągać od niego uwagi.

    Wybrałam wzór  No Frills Sweater, z którego dziergałam już 2x (klik). Zdecydowałam się na wersję o jeden rozmiar większą od mojego karmelowego swetra.

    Podsumowując, jestem bardzo zadowolona z decyzji o spruciu. To najlepsze, co spotkało tę włóczkę. W kolejce czekają jeszcze dwa smutne, opuszczone swetry. Mam nadzieję, że uda mi się dać im nowe życie.

    Co myślicie o małym, piwoniowym sweterku? Wydaje mi się, że powinnam go trochę skrócić, bo kolejnym praniu jeszcze się wydłużył. To chyba cecha tej lejącej włóczki. Ponoszę go trochę zanim podejmę decyzję.